Przydomowe Oczyszczalnie ścieków > Montaż oczyszczalni ekologicznej

Podczas podejmowania decyzji o położeniu elementów oczyszczalni na działce, warto wziąć pod uwagę odległość osadnika gnilnego EKO od domu. Odległość ta powinna być jak najmniejsza, najlepiej w zakresie od 3 do 10 metrów, ponieważ przy odległości powyżej 20 metrów ścieki znacznie się wychładzają i tłuszcz łatwiej osiada na ściankach rury. W efekcie po kilku latach rura doprowadzająca ścieki do oczyszczalni może zatkać się tym tłuszczem i będzie wymagała czyszczenia. Warto także zamontować zbiornik w takim miejscu, aby wóz asenizacyjny mógł łatwo do niego dojechać i wypompować nagromadzone osady (raz w roku). Zazwyczaj maksymalna długość węża ssawnego w takich wozach nie przekracza 20m.

Obowiązują przepisy regulujące odległość poszczególnych elementów oczyszczalni od innych obiektów znajdujących się na działce Inwestora i sąsiadów. W tabeli poniżej prezentujemy zestawienie wszystkich wymaganych odległości:

//Tabela z odległościami

Zagłębienie zbiornika oczyszczalni uzależnione jest od głębokości wyjścia rury kanalizacyjnej z budynku. Osadniki gnilne EKOPOL EKO mogą być przykryte warstwą gruntu do 120 cm, ale rurę kanalizacyjną warto wyprowadzić płycej (od 30 do 50 cm pod gruntem), aby przy przepływie grawitacyjnym, łatwiej było zachować wymaganą odległość 1,5m od drenażu rozsączającego do wód gruntowych.

Ważnym elemem oczyszczalni jest układ wentylacji zapewniający tlenowe warunki w drenażu rozsączającym i pozwalający pozbywać się gazów z osadnika gnilnego. Prawidłowo wykonana kanalizacja wewnętrzna w budynku powinna zawierać przynajmniej jeden pion wyprowadzony ponad dach i zakończony końcówką wywiewną o średnicy minimum 100 mm. Odpowietrzenie kanalizacjiw budynku w połączeniu z kominkiem wentylacyjnym na końcu drenażu rozsączającego zapewnia stały, optymalny przepływ powietrza przez całą oczyszczalnię.

Osadnik gnilny EKOPOL EKO powinien być usytuowany na stabilnym podłożu w miejscu nienarażonym na znaczne obciążenia (pod ciągami jezdnymi itp.) Włazy rewizyjne powinny wystawać ponad powierzchnię terenu, być dostępne w stopniu umożliwiającym dojazd i okresową obsługę techniczną z udziałem wozu asenizacyjnego. Oczyszczalnia ekologiczna EKO może być montowana na głębokości maksymalnie 1,2 m.

Przed rozpoczęciem prac miejsce planowanego montażu oczyszczalni należy oznaczyć i oczyścić z wszystkich przedmiotów, które mogą być przyczyną ewentualnych problemów w dalszych etapach instalacji.

Po przygotowaniu miejsca posadowienia zbiornika, należy wykonać wykop o głębokości umożliwiającej właściwe podłączenie przykanalika doprowadzającego ścieki z króćcem wlotowym oczyszczalni, wymagany spadek to 2,5%. Realizując wykop w gruntach o obniżonej spoistości (piaszczystych), należy zabezpieczać jego boki przed osuwaniem się gruntu. Uzyskawszy oczekiwaną głębokość wykopu, można przystąpić do wyrównania dna i wyłożenia go 10-centymetrową warstwą podsypki piaskowej (w trudnych warunkach np. przy gruntach gliniastych zalecamy zastosowanie podsypki piaskowo-cementowej). Na tak przygotowanym dnie wykopu należy ustawić zbiornik, dokładnie wypoziomować go wzdłuż osi podłużnej, wypełnić wodą na wysokość około 50 cm od dna i połączyć z systemem kanalizacji wewnętrznej (rura wlotowa zbiornika wykonana jest standardowo z kształtki PCV φ160, a wylotowa 110). Średnica rur kanalizacji wewnętrznej może różnić się od średnicy przekroju króćca wlotowego zbiornika – takich przypadkach należy zastosować odpowiednie redukcje. Przed zasypaniem należy jeszcze przeprowadzić badanie szczelności przykanalika. Najlepiej jest puścić wodę do kanalizacji wewnętrznej i obserwować połączenia rurowe domu z oczyszczalnią sprawdzając czy nie ma nieszczelności. Przyczyn potencjalnej nieszczelności może być wiele, jednak do najczęstszych należą podwinięcie się uszczelki w rurze lub pęknięcia kształtek, z których jest ona wykonana. W następnej kolejności można przystąpić do zasypywania zbiornika poprzez stopniowe wypełnianie przestrzeni między nim a ścianą wykopu 30-40 cm warstwami zasypki. Jako zasypki używamy zazwyczaj gruntu rodzimego zwracając szczególną uwagę, aby nie było w nim dużych kamieni i brył. Jedynie w przypadku, gdy gruntem rodzimym jest glina, do zakopania zbiornika trzeba użyć innego materiału - może to być piasek, drobny żwir itp.

Zasypywanie należy kontynuować do osiągnięcia wysokości górnej granicy części walcowej zbiornika. W tej fazie montażu wyregulować wysokość włazów teleskopowych w taki sposób, aby ich pokrywy znajdowały się na wysokości 7-10 cm ponad poziomem gruntu i dokończyć zasypywanie.

Montaż drenażu rozsączającego rozpoczyna się od instalacji studzinki rozdzielczej i połączenia jej (za pomocą rury PCV Ø 110) z króćcem wylotowym osadnika. Układając rurę od osadnika do studzienki rozdzielczej należy zachować spadek min. 1% spadek w pierunku przepływu ścieków.

Kolejny etap polega na przygotowaniu rowów pod dreny o szerokości 40-60 cm i głębokości 30 cm poniżej otworów w studzience rozdzielczej. Długość pojedynczego rowu nie powinna przekraczać 20 mb. Na dno wykopów należy wsypać 30 cm warstwę żwiru płukanego o granulacji 16-32mm i na nim ułożyć rury drenarskie w taki sposób, aby nacięcia skierowane były na boki. Dreny powinny być ułożone z max. 0,5 % spadkiem (różnica poziomów 0,5 cm na długości 1 mb).

Nitki drenażu rozsączającego należy zakończyć pionowymi kominkami napowietrzającymi o wysokości co najmniej 50 cm nad powierzchnią gruntu. Każdą z nitek można napowietrzyć indywidualnie, lub spiąć wszystkie razem i zastosować jeden kominek napowietrzający. Ułożone rury przykryć równomiernie cienką warstwą żwiru płukanego, a następnie rozłożyć pasy geowłókniny. Na koniec przygotowany drenaż zasypać gruntem rodzimym do wysokości otaczającego terenu.